Eskimeyen Dostlarımız Tiyatro Oyunu (İbiş)

İBİŞ: (Girer, seyircilerle konuşmaya başlar). Merhaba pek sevgili büyüklerim, merhaba hem kıymetli, hem sevgili küçüklerim. Adıma İbiş derler, her işime gülerler. Boyalı tahta aşım, ağlarsam akmaz yaşım, böyle ömür sürerim. Bakmayın hiç boyuma, gülüp geçin huyuma. Kuklalar gitsin suyuma. Okuma-yazma bilmem ama yalancı olmam. Kötü söze de gelmem, neşeyi çok severim. Sıra sıra geldiniz, karşıma oturdunuz. Bir güzel kuruldunuz. Görün neler eylerim. İşte böyle, ben bu evin uşağıydım. Benim beyefendi dedi ki, İbiş çağ değişti, gelişti, dedi. Senin de gelişmen lazım dedi. Bilgisayar öğrenmen lazım dedi. Yabancı dil öğrenmen lazım dedi. Matematik öğrenmen lazım dedi. Sonracığıma, güzel konuşma, doğru dinleme, doğru düşünmeyi öğrenmen lazım dedi. Beni kursa gönderdi. Kurslarda dediklerimi öğrenmezsen artık sana iş yok dedi. Kendine yeni bir iş ara dedi. Kursta hep uyudum. Her rüya gördüm. Rüyamda neler neler gördüm, hepsini size anlatırdım ama, unuttum. Ama size anlatmak istiyorum. Onun için yeniden uyuyup, aynı rüyaları tekrar göreyim. Uyanınca size anlatırım. Şuraya kıvrılıp uyuyayım. (Bir köşede uyumaya başlar.)

BEY:(Girer, çocuklara kendini tanıtır. İbiş’in aslında iyi bir insan olduğunu, fakat hiç okula gitmemiş olduğu için, yanlışlıklara ve karışıklıklara sebep olduğunu anlatır) İbiş, hadi kalk evladım.

Devamı için eki indiriniz.